środa, 2 marca 2022

Znaki zodiaku i obroty Ziemi unicestwiają Heliocentryzm i antycypują Niebocentryzm.

https://niebocentryzm.blogspot.com/2022/03/znaki-zodiaku-i-obroty-ziemi_2.html

 

 

 

 

       3.03.2022. 

      Dzisiaj  w Kościele Katolickim wypada Środa

           Popielcowa i rozpoczyna się Wielki Post.

 

    n

 

                                   Spis treści.   


 

        1.  Wstęp.

        2.   Rozważanie tezowe.

        3.  Teza.

        4.   Założenia.

        5.   Astronomiczne  definicje  Teorii Heliocentry-

                              cznej.

        6.   Opis zjawiska precesji osi obrotów Ziemi  

                         zgodny z naukową interpretacją.

        6.1 Obliczenie kąta rocznej precesji osi obrotów

                                 Ziemi.

        6.1.1  Rachunek zgodny z interpretacją astro-

                               nomów.

        6.1.2  Obliczenie dodatkowego kąta obrotu Ziemi

                    po uwzględnieniu jej dodatkowego obrotu

                    wokół własnej osi, w czasie jej dodatkowego

                     obiegu wokół Słońca.

        7.   Szkic wyjaśniający zjawisko precesji osi obrotów

               Ziemi w zależności od przyjętych założeń astro-

                                      nomicznych.

        7.1  Opis eksperymentu.

        8.     Efekty obserwacji astronomicznych zgodne

                            z naukowym paradygmatem.

        9. Wyznaczanie  wielkości astronomicznych  

               zgodnie  z Teorią Heliocentryczną.

        9.1  Obliczanie czasu potrzebnego do ustawienia

                się  Ziemi w pozycji wobec Słońca zgodnej z tą

                z przed roku .

         9.1.2  Obliczenie czasu rocznej precesji  przy

                     założeniu, iż jest ona efektem obrotu Ziemi

                      wokół osi ekliptyki.

         10. Ustalenie zasad, które poprawnie określają

              kinematykę Ziemi , Słońca, gwiazd i znaków

              zodiaku w Teorii Heliocentrycznej.

        11. Wpływ precesji Ziemi na satelity geostacjona-

                rne.

        11.1 Satelity geostacjonarne kompromitują ziem-

                            ską  cywilizację.

        11.2  Stabilność orbitalna satelitów geostacjona-

                  rnych po uwzględnieniu precesji osi obrotów

                  Ziemi , w odniesieniu do obowiązujących

                  ustaleń naukowców.

     12. Rok słoneczny i gwiazdowy niezgodny z Teorią

               Heliocentryczną.      

        12. 1  Teza.

        12.2    Uzasadnienie tezy.

        12.2.1   Obroty Ziemi według obowiązujących

                      ustaleń.

        12.2.2   Obroty Ziemi w odniesieniu do Teorii

                      Heliocentrycznej.

        12.2.3   Obliczenie ilości obrotów Ziemi w czasie

                      roku gwiazdowego.

        12.2.4   Poprawna interpretacja roku słonecznego 

                     i gwiazdowego.

        12.2.5  Ujęcie obrotów Słońca i gwiazd w czasie

                    dobowym.

        12.2.6  Ujęcie obrotów Słońca i gwiazd miarą

                            kątową.       

        13. Ustalenie kinematyki Kosmosu.

        13.1  Uaktualniony  opis kinematyki układów

                              kosmicznych.

        13.2   Ruchy Słońca.

        13.3   Obieg gwiazd wokół Ziemi.

        13.4    Znaki zodiaku.

        14.  Poprawne wyliczenie długości roku słonecz-

                                   nego.

       15.   Negatywne skutki Teorii Heliocentrycznej

                                      w nauce.

        16.   Wnioski.

 

                          1. Wstęp.

 

     Kilka miesięcy temu opublikowałem opracowanie

o precesji osi obrotów Księżyca1).

Wykazałem w nim, iż dzięki temu zjawisku powinniśmy

oglądać z  Ziemi całą powierzchnię naszego  naturalne-go satelity.

Skoro nic takiego  nie ma miejsca , to zjawiska precesji osi obrotów  ciał kosmicznych zaliczam do zjawisk czysto teoretycznych, widmowych.

W przypadku naszej Ziemi nie możemy jednak przyjąć

tak swobodnej postawy wobec tej kwestii.

Skoro nie istnieje precesja osi obrotów, to powinniśmy się poważnie zastanowić nad zasadą zachowania mo

mentu pędu wirującej masy.

Dzięki  temu prawu mechaniki, Ziemia zachowuje stały

kierunek swojej osi obrotów w przestrzeni.

Utrzymywanie niezmiennego kierunku osi obrotów skutkuje powstawaniem pór roku na planecie.

Brak precesji osi obrotów niesie za sobą jeszcze poważ-

niejszy problem.

Dowodzi to jednoznacznie, iż Ziemia nie wykonuje do-

bowego obrotu wokół własnej osi.

 

                       2.  Rozważanie tezowe.

 

 

      Przez dłuższy czas zastanawiałem  się nad przyję-

ciem tezy do tego opracowania.

Jestem świadomy, iż każda  jej forma skutkuje rewolu-

cją astronomiczną.

Trudno jest zaakceptować pogląd, iż cała nowożytna

astronomia okazuje się ogromną mistyfikacją.     Mikołaj Kopernik kiedy ogłosił swoje przełomowe  dzie-ło astronomiczne ,, O obrotach sfer niebieskich” ,nie dysponował żadnymi  profesjonalnymi przyrządami  do obserwacji nieba.

Pozycje planet zaznaczał  inkaustem na nitce.

Wiedza astronomiczna opierała się wówczas głównie na przekonaniach ludzi.

     Od tego czasu ludzkość przyjęła wiele nowych teorii dotyczących budowy  oraz funkcjonowania Kosmosu.

Przełomowym wydarzeniem stało się lądowanie czło-

wieka na Księżycu.

Obecnie liczba udokumentowanych i teoretycznych

informacji o Wszechświecie jest przeogromna.

Cała ta gigantyczna budowla posiada jednak poważną

słabość.

Jest jak kolos na glinianych nogach lub wieża ustawiona

z kostek domina.

Wyciągnięcie jednego elementu z jej podstawy skutkuje zawaleniem się całej tej gigantycznej i misternej kon-strukcji.

 

                                  3. Teza.

    

      Przyjmuję tezę, iż Ziemia nie wykonuje żadnych ru-

chów w przestrzeni,  pozostaje  nieruchoma.

Słońce obiega Ziemię wciągu 24 godzin.

Gwiazdy obiegają Ziemię w ciągu 23 godzin, 56 minut

i  4,091   sekund.

Znaki zodiaku obracają się wokół osi ekliptyki w czasie

25.920 lat, w kierunku przeciwnym do ruchu gwiazd

oraz Słońca.

     Przyjęcie takiej tezy skutkuje ogromnymi zmianami

w całej nowożytnej astronomii.

Teoria Heliocentryczna Mikołaja Kopernika traci całko-

wicie swój sens.

Ziemia ponownie zostaje unieruchomiona, a cały Kos-

mos wraz ze Słońcem ponownie wprawiony w ruch obiegowy dookoła niej.

Nie jest to jednak powrót do Teorii Geocentrycznej,

z powodu zbyt wielkich rozmiarów Wszechświata.

Obecna jego średnica wynosi 92 miliardy lat świetlnych.

Przy tak ogromnej  jego wielkości, materia na jego koń-cach okrążałaby  Ziemię z prędkością  1,055 * 1014 c .

 

                            4.  Założenia.

 

     Nie chcąc nazbyt komplikować przekazu, zdecydo-

wałem się  dowieść powyższą tezę  tylko w odniesieniu do roku słonecznego oraz gwiazdowego.

     W trakcie analizy zjawiska precesji osi obrotów Ziemi

nieustanie natrafiałem na sprzeczności z tym związane.

Zdecydowałem się na podzielenie zagadnienia na trzy

nurty.

     Pierwszy, odnosi się do informacji prezentowanych

przez naukowe pomiary i obserwacje astronomiczne.

Drugi  nurt, ujmuje zagadnienia w odniesieniu do Teorii

Heliocentrycznej Mikołaja Kopernika.

Trzeci zaś, prezentuje  poprawną interpretację opisywa-

nych zjawisk astronomicznych.

  

      5.   Astronomiczne  definicje Teorii Heliocentry-

                                   cznej.

                                                                        

       Wszystkie definicje oznaczone indeksem W pocho-

         dzą z Wikipedii.

  ŻyroskopW  – urządzenie do pomiaru lub utrzymywa-nia  orientacji przestrzennej, działające na podstawie zasady zachowania momentu pędu. Został wynaleziony przez francuskiego fizyka Jeana  Foucaulta w 1852 roku.

Przyrząd demonstrujący efekty żyroskopowe, także nazywany żyroskopem, ma postać krążka, który raz wprawiony w szybki ruch obrotowy zachowuje swoje pierwotne położenie osi obrotu , z niewielkimi ruchami precesyjnymi, które są uwzględniane w określaniu kierunku lub są eliminowane przez tłumienie.

 

   Doba gwiazdowaW - jest to okres w jakim obraca się Ziemia dookoła własnej osi względem gwiazd.

Czas jej trwania wynosi 23 godzin, 56 minut, 4,091 sek.,

wyrażony w sekundach wynosi 86.164,091 sek.

 

Doba słonecznaW - jest to okres pomiędzy dwoma kolejnymi górowaniami Słońca.

Początek doby słonecznej wypada w tym samym mo-mencie dla wszystkich miejsc leżących na tej samej dłu-

gości geograficznej.

Długość doby zmienia się w ciągu roku.

Jej średnia długość, przyjęta umownie, posiada stałą wartość 24 godziny.

Czas ten wyrażony w sekundach wynosi 86.400 sek.

 

     Rok słonecznyW - jest to czas pomiędzy górowaniami Słońca, podczas kolejnych równonocy wiosennych.

Z powodu precesji punktu Barana, przesuwa się o około

 50’’ łuku na rok względem gwiazd w kierunku przeciw-

 nym do pozornego ruchu Słońca po ekliptyce.

 

Długość roku słonecznego wyrażonego w dobach sło-

necznych wynosi 365,242.190.4 dób.

Dlatego rok słoneczny jest krótszy od gwiazdowego o około 20,4085 minuty  ( 20 min, 24,51 sek. ).

 

  Rok gwiazdowyW – czas pomiędzy dwoma kolejnymi przejściami Słońca na tle tych samych gwiazd. Długość roku gwiazdowego ulega niewielkim zmianom wskutek oddziaływań perturbacyjnych innych ciał na Ziemię. O północy 1 stycznia 2000 jego długość była równa ok. 365 dni 6 godzin 9 minut 9,76 sekundy (ok. 365,256363 dni słonecznych.

 

Rok gwiazdowy-  powinien być wielokrotnością doby

gwiazdowej. 

Ziemia zachowuje w przestrzeni niezmienny kierunek

pochylenia osi obrotów.

Zasada ta wynika z prawa zachowania momentu pędu

wirującej masy.

Po upływie doby (23h 56m 4,091s ) przyjmuje ona zawsze to samo położenie w odniesieniu do gwiazd.

W tej sytuacji niemożliwym jest ustalenie na drodze

bezpośredniego pomiaru czasu roku gwiazdowego.

 

 

 

                                Uwagi.

 

 1.    Jak wynika z pomiarów doba gwiazdowa jest dłuższa prawie o 4 min od doby słonecznej.

Różnica ta jest skutkiem ruchu orbitalnego Ziemi do-

okoła Słońca.

Stwierdzenie to nie jest jednak poprawne.

Różnica ta wynika z  efektu żyroskopowego czyli zasady zachowania momentu pędu.

Gdyby Ziemia jemu nie podlegała to nie można było

wyznaczyć w bezpośrednim pomiarze doby gwiazdo-wej.

Ustalenie roku gwiazdowego byłoby za to możliwe  w bezpośrednim pomiarze.

Doba słoneczna, była by równa okresowi obrotu plane-

ty wokół własnej osi.

Rok słoneczny nie istniałby, ponieważ Ziemia zawsze byłaby ustawiona do Słońca  tą samą stroną.

Brakowałoby  równonocy wiosennej i jesiennej.

 2.  Popularne porzekadło stwierdza, iż Mikołaj Koper-nik  wstrzymał Słońce i ruszył Ziemię

W szerszym znaczeniu dotyczy to głównie unieruchom-

mienia nieba.

Cały Kosmos z wyjątkiem planet oraz Księżyca stał się

statyczny.

Bardzo trudno jest wykazać ruch odległych  gwiazdoz-

biorów na nieboskłonie.

Tak jednak dziwnie się składa, iż dla wyjaśnienia różnicy

w długości roku słonecznego oraz gwiazdowego łamie tą kosmiczną zasadę.

     Logika, która wyjaśnia różnicę około 20, 4085 minut pomiędzy rokiem słonecznym i gwiazdowym, jest rozbrajająca.

     Rok słoneczny jest  krótszy od gwiazdowego, ponie-waż skraca go ruch wsteczny precesji osi obrotów planety.

Kim są ludzie, którzy ustalają takie prawdy astronomii?

Nikogo do tej pory nie zastanowiło, iż w takim przypa-

dku ruch precesyjny osi obrotów Ziemi jest uwarunko-

wany  wyborem  gwiazdy w Kosmosie, według której będziemy wykonywali pomiar.

Dla gwiazdy zwanej Słońcem, będzie krótszy niż dla wszystkich pozostałych ciał we Wszechświecie, a tym

samym dla gwiazdozbiorów zodiaku.

Jest to tym bardziej zaskakujące, iż wszystkie te ciała

niebieskie posiadają zagwarantowany przez Mikołaja

Kopernika wieczny bezruch.

    Nigdy nie spotkałem się z próbą wyjaśnienia tego nie-

zwykłego wprost fenomenu astronomicznego.

Co więcej, problem ten nigdy nie został nawet zasygna-

lizowany.

3.  Nie można w bezpośrednim pomiarze zmierzyć dłu-

gości roku gwiazdowego, ponieważ po upływie doby

gwiazdowej glob ustawia się identycznie w odniesieniu

do wszystkich gwiazd.

Nie odkryto jeszcze na nieboskłonie takiego miejsca wobec którego, dopiero po upływie roku gwiazdowego

nasza planeta przyjmowałaby pierwotne ustawienie.

4.  Jedynym sposobem określenia roku gwiazdowego

pozostaje odniesienie go roku słonecznego.

5. Przyjęcie w definicji roku gwiazdowego, iż jest czas

pomiędzy kolejnymi przejściami Słońca na tle tych

samych gwiazd jest również niefortunne.

Jak można w świetle słonecznym dojrzeć na niebie

gwiazdy?

Tym bardziej znajdujące się za Słońcem.

6.  W takim przypadku, zgodnie z Teorią Heliocentry-czną, powinno się najpierw ustalić czas trwania roku

słonecznego, a następnie dodać do tej wartości czas

precesji rocznej osi obrotów Ziemi.

7. Pozorny ruch Słońca po ekliptyce, pochodzi z Teorii Geocentrycznej.

Słońce porusza się wówczas zgodnie z kierunkiem ru-chu wskazówek zegara a precesja przemieszcza się przeciwnie do kierunku ruchu wskazówek zegara.

W takim przypadku oś precesji zbliża się do Słońca,

dlatego rok słoneczny jest krótszy od gwiazdowego.  

8.  Różnica pomiędzy długością roku słonecznego oraz  gwiazdowego  jest wartością wynikającą z rzeczywiste-

go pomiaru astronomicznego.

Nie można jej w żaden sposób zignorować.

Jedynym sposobem ukrycia tego destrukcyjnego dla

nowożytnej astronomii  faktu jest zniwelowanie go

trudnym dla wielu ludzi zjawiskiem precesji osi obrotów Ziemi oraz  niepodważalnym zaufaniem do uczonych

elit. 

 

   6.  Opis zjawiska precesji osi obrotów Ziemi zgodny

                z naukową interpretacją.

 

        6.1 Obliczenie kąta rocznej precesji osi obrotów

                        Ziemi.

 

        αrp= 10 / 72 lata                       [ 0 / rok  ]

 

      α  -  kąt rocznej precesji osi obrotów Ziemi [ 0 / rok ]

 

            αrp = 0,013.888.9                       [ 0 / rok ]

 

     O tę wartość w ciąg roku oś  Ziemi obróci się w kieru-nku przeciwnym do jej kierunku obiegu i wirowania .

Jest to wartość fundamentalna, pochodząca z trwa-jących tysiące lat obserwacji astronomicznych.

Dyskusji podlega jedynie przyczyna, która to powoduje.

Zależy ona od teorii astronomicznej, którą zastosujemy.

 

      6.1.1  Rachunek zgodny z interpretacją astrono-

                              mów.

 

     W obowiązującej interpretacji przyjmuje się, iż ruch

precesyjny wynika z przemieszczenia się globu po orbi-cie wokół Słońca.

     

                trps  ------   αrp                 proporcja

                Ts   ------   3600        

 

        trps =  ( αrp * Ts  ) / 3600            [ dób  słonecznych ]

       

      trps  - czas dodatkowego obrotu Ziemi wokół  Słońca

              [ doba słoneczna]

      Ts – 365,242.190.4   rok słoneczny    [ dób słonecz. ]

 

             trps  = (0,013.8890  x  365,2422 ) / 3600

             trps =   0,014.091        [ doby  słonecznej ]

             trps  =  20,291.4         [ min. ]

           

                                    Uwagi.

 

     Wynik obliczenia  pozornie potwierdza dokonania nowożytnych astronomów w  interpretacji zjawiska precesji osi obrotów Ziemi.

Niestety, jestem zmuszony zakwestionować takie usta-

lenia.

Uważam, że jest on zmanipulowany w celu udowo-dnienia poprawności teorii naszego wielkiego rodaka oraz dobrego samopoczucia całej rzeszy  nie mniej wspaniałych jego wyznawców.

 

                              Po pierwsze.

 

     Za zjawisko precesji osi obrotów Ziemi  nie odpowia-

da jej ruch po orbicie wokół Słońca.

Precesja dokonuje się wokół osi ekliptyki, czyli osi prze-

chodzącej  przez środek planety i prostopadłej do powierzchni ekliptyki.

Oś ziemska ta jest odchylona od niej o 23,50 .

W przypadku kiedy Ziemia nie obiegała by Słońca, a je-

dynie obracała się wokół własnej osi to zjawisko prece-sji również by zachodziło.

W tej sytuacji dla poprawnego wyliczenia okresu prece-

sji należy odnieść się do czasu obrotu Ziemi wokół wła-

snej osi.

Należy postąpić tak, jak przy uzasadnianiu większej dłu-

gości doby słonecznej od gwiazdowej.

 

                                Po drugie.

 

     Astronomowie w swoich uwarunkowaniach zupełnie

zapomnieli, iż w tym dodatkowym obrocie , kiedy pla-neta nadrabia  czas precesji w ruchu po orbicie, równo-cześnie obraca się wokół własnej osi w tym samym kierunku.

Należy także  uwzględnić i ten obrót.

 

   6.1.2  Obliczenie dodatkowego kąta obrotu Ziemi po

            uwzględnieniu jej dodatkowego obrotu wokół

            własnej osi,  w czasie jej dodatkowego  obiegu

                            wokół Słońca.            

 

                         β  ---------  trps              proporcja

                   3600  ---------   1  

 

         β =  ( 3600   * trps ) / 1                 [ 0  ]

 

    β  - kąt dodatkowego obrotu Ziemi   [ 0 ]

    1 – jedna doba słoneczna        [ doba słoneczna ]

 

                    β =  (  360 0  *  0,014.091 )  / 1      

                    β =   5,072.76                   [ 0  ]  

 

                                 Uwagi.

 

     Jak wynika z obliczenia, w przypadku uwzględnienia

dodatkowego ruchu obrotowego Ziemi w procesie poprawnego obliczania rocznej precesji Słońca, jej

ustawienie względem   Gwiazdy Polarnej powinno o 5,072.760 wyprzedzać to sprzed roku.

Wynik ten stoi w poważnej sprzeczności z tym co pro-

ponują nam astronomowie.

 

 

      7. Szkic wyjaśniający zjawisko precesji osi obrotów

          Ziemi w zależności od przyjętych założeń astro-

                                      nomicznych.

 

 

 


 

 

                                    Rys.1

 

     A – rozpoczęcie pomiarów podczas górowania 

            Słońca w chwili przesilenia wiosennego o godz.

            1200  w południe.

            Pomiar gwiazdy G oraz Gwiazdy Polarnej rozpo-

            czyna się  po przeciwnej stronie globu dokładnie

            w  tym samym momencie o godz. 24 w nocy.

     B  ­- położenie Ziemi dokładnie po upływie roku sło-

            necznego, zgodne z obowiązującym modelem

             astronomicznym.

      C –położenie Ziemi dokładnie po upływie roku sło-

            necznego, zgodne z zasadą precesji osi obrotów

            ciała wirującego.

      S  - Słońce

      G -  gwiazda

      GP – Gwiazda Polarna

      S  -  położenie osi obrotów Ziemi względem środka

              Słońca  po upływie roku.

      G  - położenie osi obrotów Ziemi względem gwiazdy

              G  po upływie roku.

      GP - położenie osi obrotów Ziemi względem Gwia-

                zdy  Polarnej po upływie roku.

                        

                           7.1  Opis eksperymentu.

 

        Część ta odnosi się do fragmentu A na rysunku.

     Zaproponowane doświadczenie w obecnych czasach

nie zalicza się do nazbyt trudnych w wykonaniu.

Pewnym ograniczeniem jest roczny okres jego trwania.

Zapewne było wykonywane w historii tysiące razy, lecz

bez korelacji pomiędzy pomiarami.

     Ustawiamy w tym samym momencie trzy lunety, na-

kierowane w stronę ciał niebieskich, które zamierzamy

wykorzystać do pomiarów.

Bardzo istotne jest ustawienie w jednej linii osi lunety

skierowanej ku Słońcu w momencie jego górowania w

chwili przesilenia wiosennego jak i tej która zwrócona

jest w stronę dowolnej gwiazdy na nieboskłonie.

Z tej to przyczyny miejsca pomiarowe powinny być ulo-

kowane na równiku planety a oś lunety ustawiona pro- stopadłe do jej powierzchni, czyli linia ich ustawienia powinna  przechodzić przez środek Ziemi- linia S,Z,G.

Poprawne ustalenia czasu zapewnią dokładne zegary

umieszczone  w każdym punkcie obserwacyjnym

     Lunetę nakierowaną na Gwiazdę Polarną znajdującą

się w obszarze znaków zodiaku, możemy ustawić obok

tej, która nakierowana jest na dowolną gwiazdę. 

     Zaproponowałem ów eksperyment ze względów for-

malnych, lecz równie dobrze można go  uznać za logi-

czny i wykorzystać z powodzeniem do rozważań astro-

nomicznych.

 

      8.   Efekty obserwacji astronomicznych zgodne

                    z naukowym paradygmatem.

 

     Na przedstawionym powyżej rysunku fragment B

dotyczy tego właśnie zagadnienia.

Możemy  dostrzec na tym rysunku zaskakującą niekon-sekwencję.

Nie wynika jednak ona z błędu rysunkowego jaki został

popełniony.

Linia prosta, która przechodzi przez środek planety

( wyznaczona przez punkty S,Z,G ), łącząca obie lunety oraz Słońce i gwiazdę G, została po roku eksperymentu załamana w  punkcie Z (środek Ziemi )  o kąt rocznej precesji osi obrotów naszego globu.

Jej nowy przebieg wyznaczają punkty S,Z ,G .

Załamanie linii dotyczy jedynie gwiazdy G oraz Gwiazdy

Polarnej GP.

W odniesieniu do Słońca zjawisko takie się nie uwido-

czniło.

Precesja osi obrotów Ziemi związana jest z jej bryłą.

Nasza planeta nie jest planetą lub gwiazdą gazową, któ-

rej różne fragmenty obracają się z różnymi  prędkoś-

ciami.

W tym przypadku dziwaczność byłaby jeszcze bardziej spotęgowana, ponieważ ruch ten musiałby zachodzić

wzdłuż południków a nie równoleżników.

     Jedyny logiczny wniosek jaki się nasuwa po przeana-

lizowaniu tego zjawiska skłania do przyjęcia tezy, iż

na skutek zjawiska precesji Ziemi wszystkie obiekty as-

tronomiczne leżące poza nią muszą być postrzegane identycznie pod względem precesji jej osi obrotów.                                 To ona obraca się ruchem precesyjnym, a nie Słońce, gwiazdy, Księżyc czy też planety i satelity na jej orbitach.

     W tym przypadku, dla ukrycia niewygodnej prawdy,

uczeni  zniekształcili mechanizm precesji osi obrotów

Ziemi.

Potraktowali go wybiórczo.

W przypadku Słońca  przemilczeli go, a w odniesieniu

gwiazd wprost przeciwnie.

Ze zjawiskiem tym związane jest jeszcze inne, bardzo

zasmucające działanie.

 

       9. Wyznaczanie  wielkości astronomicznych   

               zgodnie  z Teorią Heliocentryczną.

    

     Część ta odnosi się fragmentu C na Rys. 1 .

     Na rysunku tym możemy dostrzec, iż po roku ekspe-

rymentu wszystkie lunety ustawione na powierzchni

Ziemi są zgodnie odchylone o kąt  αrp = 0,013.888.90

od miejsca początkowego ich ustawienia.

Linia prosta pierwotnego ustawienia została odchylona

o kąt αrp i przebiega przez punkty S’, Z, G’.

 

 

    9.1  Obliczanie czasu potrzebnego do ustawienia się

          Ziemi w pozycji wobec Słońca zgodnej z tą z przed

                                     roku .

 

     Układ astronomiczny opisujący naszą planetę poz-

wala w bezpośrednim pomiarze wyznaczyć  długość roku słonecznego.

Nie można tego dokonać przy pomiarze roku gwiazdo-

wego.

Ten pomiar lub teoretyczne jego obliczenie zawsze od-

nosi się do roku słonecznego.

Wnoszę, iż obie wartości zostały zmierzone w rzeczowi-

stości.

 

    9.1.2  Obliczenie czasu rocznej precesji  przy założe-

                niu, iż jest ona efektem obrotu Ziemi wokół osi

                ekliptyki.

 

               trpe --------  αrp                   proporcja

               1 -------- 3600   

 

        trpe - czas rocznej precesji osi obrotów Ziemi

                    wokół jej osi ekliptyki    [ dób słonecz. ]

 

 

           t rpe   =  ( αrp x 1 ) / 360 0          [ doby słonecznej ]

 

          t rpe   = (0,013.888.90  x  1 ) / 3600

               t rpe    = 3,858.056   * 10-5    [ doby ]       

          t rpe  = 3,333.36        [ s ]

 

 

                              Uwagi.

 

1.  Przy poprawny wyliczeniu czasu precesji osi obrotów

Ziemi, czas roku słonecznego i gwiazdowego są sobie równe.

2. Wartość wyliczonej rocznej precesji osi obrotów Ziemi jest 360,1 razy mniejsza od tej przyjętej przez astronomów.

3.  Nie można kwestionować obu wartości podawanych

w rocznikach astronomicznych, ponieważ pochodzą one z realnych pomiarów.

Błędna jest jednak interpretacja tego zjawiska dokony-

wana w oparciu o Teorię Heliocentryczną Mikołaja

Kopernika.

4. Ponieważ czas precesji osi obrotów jest identyczny dla roku gwiazdowego oraz słonecznego to nie można się upierać przy założeniu, że pomiędzy nimi istnieje ponad dwudziestominutowa różnica.

Teoria Mikołaja Kopernika w tym ustaleniu mija się

z prawdą, chociaż  to on pierwszy zaproponował, iż

precesję znaków zodiaku wyjaśnia precesja osi obrotów

Ziemi.

5. Precesję znaków zodiaku musimy ponownie przypi-sać obrotowi gwiazd wokół osi ekliptyki.

 

  10. Ustalenie zasad, które poprawnie określają kine-

       matykę Ziemi , Słońca, gwiazd i znaków zodiaku

                           w Teorii Heliocentrycznej.

 

     1.   Należy przyjąć, iż zjawisko precesji osi obrotów

        Ziemi  wpływa jednakowym stopniu na wyniki

        pomiarów astronomicznych wszystkich obiektów

        kosmicznych.

     2.   Podczas obliczania czasu potrzebnego do usta-

        wiemia się Ziemi w początkowym kierunku, zmie-

        nionym na skutek precesji, odnosić to działanie

        do osi obrotów planety, a nie do jej ruchu obiego-

        wego wokół Słońca.

     3.    Wszelkie pomiary wykonywać z pragnieniem

        poznania prawdy, a nie z zachowaniem rzetelno-

        ści naukowej.

        Pojęcie to już bardzo dawno straciło nieskazitelną

        niewinność.

        Nie popełnię wielkiego błędu, jeśli dodam, iż nigdy

        jej nie posiadało.

        Teoria Heliocentryczna była pierwszą tak poważ-

        ną teorią naukową ery nowożytnej.

        Jej wartość została wyolbrzymiona tylko dzięki

        złej woli całej rzeszy uczonych i instytucji nauko-

        wych, aż do dzisiaj.

 

     

        11. Wpływ precesji Ziemi na satelity geostacjona-

                       rne.

 

     Satelity geostacjonarne są ich szczególnym rodzajem

wśród mnogości   typów skonstruowanych i usytuowa-

nych  na orbitach wokół Ziemi.

     Umieszcza się je na orbicie geostacjonarnej, czyli ta-

kiej, na której obiegają ją z  prędkością kątową Ziemi.

Orbita ta znajduje się nad równikiem planety w odle-głości 42.160 km od jej geometrycznego środka.

Prędkość  satelitów wynosi  3,08 km/ s.   

Dzięki takiemu doborowi orbity i prędkości satelity obiega on planetę nie zmieniając względem niej swoje-go położenia.

Zawisa nad równikiem zawsze w tym samym miejscu.

     I właśnie z powodu tych cech przyciągają one moją

uwagę od dłuższego czasu.

Szczególnie istotne okazały się one w świetle tego opra-

cowania.

 

   11.1 Satelity geostacjonarne kompromitują ziemską

                                cywilizację.

 

     W Internecie można znaleźć mnóstwo materiałów

doceniających satelity geostacjonarne w przekazywaniu sygnału telewizji satelitarnej, telekomunikacyjnej,

wspomaganie systemu  GPS.

Umieszczenie satelity na  orbicie geostacjonarnej poz-

wala na utrzymanie z nim stałej łączności za pomocą anteny kierunkowej, bez konieczności nieustannej

zmiany kierunku ustawienia anteny.

Kiedy jednak dokładnie przeanalizujemy kinematykę

tych  pojazdów kosmicznych to okazuje się, iż można

ich funkcjonowanie zaliczyć do fantastyki naukowej.

 

   11.2   Stabilność orbitalna satelitów geostacjonarnych

              po uwzględnieniu precesji osi obrotów Ziemi,

              w odniesieniu do obowiązujących ustaleń

                                 naukowców.

 

     Podane powyżej parametry satelity, czyli jej prędk-

kość oraz orbitę oblicza się z uwzględnieniem jedynie

obrotów planety wokół swojej głównej osi.

W takim przypadku spełniłyby one swoją rolę.

Wiemy jednak z ustaleń uczonych, iż oś Ziemi obraca   w przestrzeni wokół osi ekliptyki.

Nie istniałby żaden problem w przypadku wykonywania

dodatkowego obiegu przez satelity.

Jednak one jemu nie ulegają i obiegają  planetę jedynie wokół jej  głównej osi obrotów.

W takim przypadku odbiorniki i nadajniki rozmiesz-

czone na powierzchni globu będą z prędkością precesji

osi planety spóźniały się względem  satelity, ponieważ precesja jej osi obrotów jest przeciwna o kierunku obrotów kuli ziemskiej.

W ciągu roku kąt tego opóźnienia wynosi;

 

             αrp = 0,013.888.9      [ 0 / rok  ]

 

 Obowiązujące wyliczenia czasu jaki musi w ciągu roku nadrobić Ziemia, aby osiągnąć pierwotne położenie wynoszą;

 

                       trp  =  20,291.4         [ min ]

 

Przy uwzględnieniu jeszcze faktu, iż w tym czasie Ziemia

obróci się  dodatkowo  wokół własnej osi to, kąt ten zwiększy się jeszcze o ; 

 

          β =   5,072.760                  [ rozdz. 6.1.2 ] 

 

                                Uwagi.

 

     Nie sądzę, żeby tak funkcjonujące satelity nadawały się do roli jaką im się przypisuje.

Jak  można wyjaśnić ten astronomiczny paradoks?

Satelity geostacjonarne działają według nieznanych

praw nauki?

Te same problemy są udziałem wszystkich sztucznych

satelitów umieszczonych na orbitach wokół Ziemi.

W wielu przypadkach jednak ich dokładna pozycja wobec planety nie jest aż tak istotna.

     Jest to kolejne potwierdzenie faktu, iż precesja osi

obrotów Ziemi jest mistyfikacją.

     Jestem ciekaw w jaki sposób uzyskuje się efekty,

które przypisuje się satelitom geostacjonarnym.

                                                                      

    12. Rok słoneczny i gwiazdowy niezgodny z Teorię

                               Heliocentryczną.

 

     Ten fragment opracowania nasunął mi się na myśl,

już w trakcie jego finalizowania  .

Wahałem się, czy nie zaprezentować  w osobnym ar-

tykule, ponieważ nie odnosi się ona do precesji osi ob-

rotów planety.

     Jeszcze nie tak dawno usiłowałem zrozumieć różnicę w pojęciach roku słonecznego i gwiazdowego.

Prowadziłem nawet w tej materii ożywioną polemikę na forach internetowych.

Nikt jednak nie potrafił wznieść się ponad to co prezen-

tuje oficjalna astronomia.

Pozostawiłem te zjawiska w stanie niezrozumienia dla  mnie, aż do teraz.

 

                              12. 1  Teza.

 

     Po niewielkim wahaniu przyjmuję tezę, iż rok słone-

czny oraz gwiazdowy są niezgodne z Teorią Heliocen-

tryczną.

Wartości tych okresów, w żaden sposób nie są możliwe

do logicznego wyjaśnienia w tej teorii.

Przyjmuje się, iż rok słoneczny oraz gwiazdowy różnią

się o 20,408  minuty.

Nie jest to jednak istotna wielkość w tym przypadku.

Problem sprowadza się do różnej liczby obrotów Ziemi

pojawiających się przy pomiarze obu pojęć astronomi-

cznych.

Rok gwiazdowy jest dłuższy o dwa dni od roku słone-

cznego.

 

                         12.2  Uzasadnienie tezy.

 

    12.2.1  Obroty Ziemi według obowiązujących ustaleń.

 

     W ciągu roku słonecznego Ziemia wykonuje 365,242.2 obrotów dookoła swojej osi.

  W ciągu roku gwiazdowego Ziemia wykonuje

366,242.2 obrotów dookoła swojej osi.

Przypuszczam, iż są to wartości zmierzone,  a nie wyni-kające z teorii.

 

   12.2.2    Obroty Ziemi w odniesieniu do Teorii

                             Heliocentrycznej.

 

     W myśl teorii, w czasie roku słonecznego planeta

dokonuje 365,242.2 obrotów wokół Słońca.

Musimy jednak uwzględnić, iż jeden dzień tego roku

nie wynika z obrotu Ziemi wokół własnej osi, lecz jest

skutkiem zachowania stałego kierunku pochylenia tej-

że osi w przestrzeni podczas okrążania  Słońca.

Słońce wówczas oświetli dookoła Ziemię, nawet gdyby

nie wirowała ona wokół własnej osi.

Fizycznie Ziemia w tym czasie wykona 364,242.2 obrotów.   

     Zgodnie z teorią nie możemy w bezpośrednim po-

miarze ustalić długości roku gwiazdowego.

Stałe zachowywanie ustawienia planety w przestrzeni, na skutek zjawiska żyroskopowego, nie pozwala na taki

pomiar.

Musimy go odnosić do innego zjawiska, którym w tym

przypadku jest nim  wiosenne górowanie Słońca, czyli w odniesieniu do roku słonecznego.

 

      12.2.3 Obliczenie ilości obrotów Ziemi w czasie roku

                        gwiazdowego.

 

    nG = ( TS  x długość doby słonecznej) / długość doby gwiazdowej  

 

   nG = (365,242.2 x 86.400 ) / 86.164,09 

    nG = 366,242.2    obrotów / rok gwiazdowy

 

                                   Uwagi.

 

     Nie jestem zaskoczony takim wynikiem, ponieważ

już wcześniej  analizowałem go w ten sposób.

Ilość obu obrotów jest niezgodna z oficjalną interpre-

tacją obu wielkości.

     Niezależnie od przyjętej metodyki analizy liczby ob-

rotów w trakcie roku słonecznego oraz gwiazdowego,

otrzymujemy różnicę obrotów planety pomiędzy nimi, na korzyść roku gwiazdowego.

Teoria Heliocentryczna jest bezradna w poprawnej

interpretacji tego fenomenu astronomicznego.

Jak to jest możliwe, iż w  tym samym czasie nasza pla-

neta w odniesieniu do nieruchomego Słońca obróci

się o dwa obroty mniej, niż w odniesieniu do stałych gwiazd?

Nie są to jednak jakieś teoretyczne spekulacje, lecz efekt dokładnych pomiarów.

 

     12.2.4  Poprawna interpretacja roku słonecznego 

                     i gwiazdowego.

 

     Jedyna logiczna teza, jaka mi przychodzi na myśl

skłania się ku  temu, iż proponowane wielkości prezen-tują obowiązujące ustalenia wynikające z pomiarów.

Rok słoneczny liczy 365,242.2 dób słonecznych.

Rok gwiazdowy trwa 366, 242.2 dób gwiazdowych.

Kiedy przyjmiemy, iż Ziemia jest nieruchoma, czyli nie obraca się wokół własnej osi i nie obiega Słońca, to;

Słońce obiega Ziemię  365,242.2 razy wciągu roku.

Gwiazdy obiegną ją w tym czasie 366,242.2 razy.

     Istniejąca wcześniej sprzeczność znika, lecz pojawia się idea rujnująca cały dotychczas obowiązujący system

astronomiczny.

 

    12.2.5  Ujęcie obrotów Słońca i gwiazd w czasie

                    dobowym.

 

     Obieg Słońca wokół Ziemi trwa 24 h.

     Obieg gwiazd wokół Ziemi trwa 23 h, 56 m,4,091 s.    

  

    12.2.6  Ujęcie obrotów Słońca i gwiazd miarą kątową.

 

     Prędkość kątowa Słońca – 7,268.519 x10-5   [ 1/s ]

     Prędkość kątowa gwiazd – 7,288.42 x 10-5      [1/s ]

 

                                   Uwagi.

 

     Pojawiające się kolejne rozbieżności pomiędzy mo-

imi a naukowymi danymi są zaskakujące.

Mam nadzieję, iż pojawią się argumenty, które chociaż

w niewielkim zakresie je zniwelują.

Wiele obserwacji odnoszących się do ruchu Słońca po

niebie odwołuje się jeszcze do ustaleń poprzedniej

teorii.

Dla zachowania pozorów przyzwoitości określa to mia-nem pozornego ruchu Słońca po ekliptyce.

W tym przypadku nie będzie większych trudności w zro-

zumieniu nowej teorii.

Pomiar ruchu gwiazd na firmamencie często również

się tak interpretuje.

Muszę  przyznać, iż jestem bardziej przyzwyczajony do

ujmowania tych zjawisk w duchu Teorii Heliocentry-cznej.

 

               13. Ustalenie kinematyki Kosmosu.

 

     Celem tego opracowania nie było jedynie wykazanie

błędów w istniejącej teorii kopernikańskiej, lecz rów-

nież przedstawienie interpretacji, która je eliminuje.

Nie jest to idea, która opisuje nowy Kosmos, a są to jedynie sugestie prowadzące do tego celu.

Wydawać by się mogło, iż jest to powtórne zwrócenie

się do Geocentryzmu.

W ostatecznej wersji  jest to nie możliwe, ponieważ na

przeszkodzie stoi ogrom zmierzonego obecnie Wszech-

świata.

Zapewne konieczna będzie operacja zmierzająca do      

znacznej redukcji tego kosmicznego potwora.

Uczeni pozbędą się wówczas problemów z ciemną ene-

rgią i ogromnym deficytem masy.

Przestanie spędzać im sen z powiek  nieskończone rozszerzanie się tego monstrum i to z prędkościami wielokrotnie przekraczającymi prędkość światła w próżni.

Żenująco wypadają próby uzasadnienia takich rewela-cji.

 

     13.1  Uaktualniony  opis kinematyki układów

                               kosmicznych.

                                                                

     Ziemia zostanie powtórnie unieruchomiona.

Ciała niebieskie będą ją okrążały w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, patrząc na nią od strony Bieguna Północnego.

 

                     13.2   Ruchy Słońca.

 

     Słońce obiegnie Ziemię w ciągu doby trwającej 24 godziny, czyli 86.400 sek.

Rok słoneczny liczy 365,242.2 dób słonecznych. Prędkość kątowa Słońca – 7,268.519 x10-5   [ 1/s ]

W tym czasie wykona ono 365,242.2 jej obiegów.

Oprócz obiegu Ziemi powinno jeszcze przemieszczać się pomiędzy Zwrotnikiem Raka i Koziorożca.

Pełny cykl tego ruchu jest zgodny z rokiem słonecznym.

Dzięki temu powstaną na Ziemi pory roku  oraz równo-

noc wiosenna i jesienna, które pozwolą ustalić długość roku słonecznego.

 

            13.3   Obieg gwiazd wokół Ziemi.

 

     Wszystkie gwiazdy będą tak jak i Słońce obiegały

Ziemię.

Dobowy obrót, czyli doba gwiazdowa   wyniesie 23 h, 56 m,4,091 s.

Wyrażony w sekundach 86.164,09  sek.

Prędkość kątowa gwiazd – 7,288.42 x 10-5      [1/s ]

Rok gwiazdowy  wyniesie 365,256.363  dób słonecz-nych.

W ciągu roku gwiazdowego, gwiazdy obiegną Ziemię

366,242.2 razy.      

 

                      13.4    Znaki zodiaku.

 

     Znaki zodiaku są to gwiazdy położone wokół osi

przechodzącej przez środek Ziemi i prostopadłej do

równika niebieskiego.

Obiegają one tę  oś w ciągu 25.920 lat. 

Kierunek tego ruchu jest przeciwny do kierunku poru-

szania się Słońca oraz pozostałych gwiazd.

Gwiazdy znaków zodiaku razem z wszystkimi pozosta-

łymi gwiazdami nieboskłonu krążą również wokół osi

Ziemi, która jest odchylona od osi prostopadłej do rów-

nika niebieskiego o kąt 23,5 0 .

Pełen obrót trwa dobę gwiazdową.

Ruchowi temu nie ulega tylko jedna z gwiazd zodiaku.

Ta, w stronę której jest aktualnie skierowana oś Ziemi.

 

 

  14.  Poprawne wyliczenie długości roku słonecznego.

 

     Ziemia obiega Słońce w czasie 365,242.2 dób słone-

cznych.

W ciągu tego okresu znaki zodiaku obracają się wokół osi Ziemi prostopadłej do równika niebieskiego.

Kierunek tego obrotu jest przeciwny do kierunku ruchu

Słońca.

Na skutek takiej kinematyki przejście Słońca przez punkt równonocy wiosennej będzie krótsze o wielkość

kąta rocznej precesji gwiazdy Polarnej.

Kąt ten jest równy rocznej precesji osi obrotów Ziemi

w Teorii Heliocentrycznej.

 

 

                trpP  ------   αrpP                 proporcja

                Ts   ------   3600        

 

        trpP =  ( αrpP * Ts  ) / 3600            [ dób  słonecznych ]

 

                      αrp = αrpP         

 

      αrpP -  kąt rocznej precesji Gwiazdy Polarnej  [ 0 ]

      trpP  - czas rocznej precesji Gwiazdy Polarnej   

                [ doba słoneczna]

 

             trpP  = (0,013.8890  x  365,242.2 ) / 3600

             trpP =   0,014.091        [ doby  słonecznej ]

             trpP  =  20,291.4         [ min. ]

          

                               Uwagi.

 

     Wynik tego obliczenia jest identyczny z punktem;

6.2.1  Rachunek zgodny z interpretacją astronomów.

W tamtym przypadku był jednak niezgodny z logiką, ponieważ odnosił precesję osi obrotów Ziemi do jej obiegu wokół Słońca.

W tym przypadku jej precesja dokonuje się wokół osi

ekliptyki i to Gwiazda Polarna zbliża się do osi nierucho-mej planety.

Taka kinematyka układu jest poprawna pod każdym

względem.

 

 

      15.  Negatywne skutki Teorii Heliocentrycznej   

                             w nauce.

 

  1.   Grawitacyjne przyciąganie materii według Isaaka

        Newtona.

        Teoria ta  została stworzona na zapotrzebowanie

        teorii Mikołaja Kopernika.

        Okazało się, iż jest to w istocie teoria odpychania

        się materii.    

        Zgodnie z nią nie mogą  istnieć żadne układy astro-

        nomiczne ani ciała niebieskie.

  2.   Wahadło Foucaulta.

        Udowadniało obrót Ziemi wokół własnej osi.

        Był to pierwszy dowód fizyczny na potwierdzenie

        Teorii Heliocentrycznej.

        Wobec tego, w jaki sposób przy nieruchomej pla-

        necie można uzasadnić zmianę  ruchu płaszczyzny

        wahadła względem Ziemi?

  3.   Doświadczenie Michelsona – Morleya.

        Wykluczało ono istnienie eteru, ponieważ przyjęli 

        założenie , iż Ziemia obiega Słońce z prędkością

        30 km./ s .

  4.  Szczególna Teoria Względności Alberta Einsteina.

        Na podstawie eksperymentu Michelsona i Morleya

        przyjął on, iż światło w próżni porusza się zawsze

        ze  stałą prędkością i nie przyjmuje prędkości źró-

        dła, które je emituje.

  5.   Ogólna Teoria Względności Alberta Einsteina.

        Jednym z jej  ustaleń jest stwierdzenie ,iż potężne

        masy przyciągają fotony światła , zakrzywiając ich

        bieg.

        Zgodnie z teorią Newtona nie powinny istnieć

        ogromne masy jaki i minimalne skupiska materii.

  6.   Wielki Wybuch.

       Nie  jest pomysłem dwudziesto wiecznych uczonych

        lecz wywodzi się z  kręgów żydowskiej sekty kaba-

        listów.

        Jego początki sięgają pierwszego wieku naszej ery.

         

                               16. Wnioski.

 

    1.       Do pewnego momentu mojego życia uważa-

          łem, iż Teoria Heliocentryczna jest poprawna we

          wszystkich swoich  ustaleniach.

          Byłem dumny, że to polski astronom Mikołaj

          Kopernik, odkrył prawa astronomii.

          Nigdy nie spotkałem się z jakąkolwiek sugestią

          podważającą jej wiarygodność.

          Obecnie zauważyłem, iż  moje wątpliwości prze-

          kroczyły Rubikon.

    2.       Nie możemy jednak zapomnieć, że to prawda

          nas wyzwoli, a nie żadna, nawet najpiękniej zafał-

          szowana teoria naukowa.

          Ileż to trudu i pieniędzy włożono w przedsięwzię-

          cia ukrywające wiedzę o naszym świecie?

    3.       Nie spodziewałem się, iż to właśnie precesja

          osi obrotów Ziemi jest kluczem do definitywnego

          rozstrzygnięcia wątpliwości wobec Teorii Helio-

          centrycznej.

          Byłem przekonany, że to raczej nieudolny wzór

          Isaaka Newtona2) na grawitacyjne przyciąganie

          się  ciał tego dokona.           

    4.       Zjawisku precesji ulega cała planeta.

          Wszystkie ciała, znajdujące się poza nią, które ob-

          serwujemy lub mierzymy ich parametry , nie ule-

          gają tej precesji.

    5.       W obowiązującej obecnie teorii astronomicz-

          nej, dla ukrycia niewygodnych faktów stosuje się

           wybiórcze operowanie tym zjawiskiem.

          W odniesieniu do Słońca i ustalania roku słonecz-

          nego zjawisko precesji się pomija.

          Eksponowane za to jest ono podczas ustalania

          roku gwiazdowego.

    6.     Czas rocznej precesji wylicza się z obiegu Ziemi

          wokół Słońca, zamiast z obrotu wokół własnej osi.

          W ten pomysłowy sposób uzyskuje się ponad 20

          minut, które są niezbędne do wykazania rocznej

          różnicy pomiędzy obydwiema wielkościami.

          Niespodziewanie jednak pojawia się nadwyżka

          kątowa wynosząca 5,072760 , która kompromituje

          takie  rozumowanie.    

    7.       W przypadku poprawnego wyliczenia wpływu

          precesji obrotów na rok słoneczny i gwiazdowy w

          Teorii Heliocentrycznej, okazuje się, iż obie wiel-

          kości są sobie równe.

          Sama precesja wydłuża ich długość jedynie

          o 3,38184 sekundy w ciągu całego roku.

    8.       Brak różnic w długości roku słonecznego i gwia-

          zdowego oraz krótki czas precesji, dowodzi, iż

          przemieszczanie się osi Ziemi po znakach zodiaku

          jest niezgodne z obserwacją.

          A to eksperyment i obserwacja astronomiczna

          dostarczają argumentów na potwierdzenie teorii.

    9.       Wydaje mi się, że brak tak istotnego dowodu

          na potwierdzenie tego zjawiska, jest większym

          despektem dla Teorii Heliocentrycznej, niż epicy-

          kle, deferenty i ekwanty  dla Teorii Geocentry-

          cznej.

          Odnosiły się one jedynie do planet, a nie do ca-

          łego Kosmosu.

    10.     Precesja osi Ziemi po znakach zodiaku była bar-

          dzo ważnym zjawiskiem astronomicznym w dzie-

          jach ludzkości.

          Ruch ten jest bardzo powolny, niemożliwy nieo-

          mal do dostrzeżenia przez ludzi w starożytnych

          epokach.

          Nie istniały wówczas żadne precyzyjne przyrządy

          pomiarowe.

          Prowadzone zapiski astronomiczne pozwoliły od-

          kryć to zjawisko i określić jego pełen cykl.

          Powolne przemieszczanie się osi planety na tle

          gwiazd jest wielkim dowodem na geniusz Pana

          Boga.

          Przewidział On doskonale obyczaje naukowe os-

          tatnich pięciu wieków i wprowadził mechanizm,

          którego nie można obejść posługując się logiką.

          Szkoda, iż nie stał się on kosmicznym kalendarzem

          dla ludzkości, według, którego zapisywałaby  isto-

          tne wydarzenia w przeszłości.

    11.    Skoro precesja osi obrotów Ziemi jest niezgod-

          na z astronomicznymi pomiarami, to należy pod-

          jąć ponowne prace nad ustaleniem kolejnego mo-

          delu astronomicznego.

          Pomysły z precesującą osią obracającej się oraz

          obiegającej  Słońce Ziemi, utraciły swoją realność.

          Całkowicie dyskredytuje to ideę nieruchomego

          Kosmosu i ruchomej Ziemi.

    12.    Kolejnym poważnym problemem, niezgodnym

          z logiką są ilości obrotów, które wykonuje nasz

          glob w ciągu roku.

          W odniesieniu do Słońca jest ich 364,2422 a do

          gwiazd 366,2422.

          Jest to następne zagadnienie, na który nie znaj-

          dziemy odpowiedzi w obowiązującej teorii astro-

          nomicznej. 

          Przy założeniu, iż Ziemia jest nieruchoma, a Słoń-

          ce oraz Kosmos krążą wokół niej, problem znika.

          Słońce okrąża wówczas Ziemię 365,2422 razy

          w ciągu roku, a gwiazdy 366,2422 razy. 

    13.     Kolejne, poważne zjawisko astronomiczne, wy-

          kazuje niezgodność z Teorią Heliocentryczną.

          Powtarza się również metodyka naprawienia tych

          rozbieżności w astronomii.

          Ich trudną stroną jest radykalizm w podejściu do

          tematu oraz  związane z tym ogromne upokorze-

          nie całej nowożytnej nauki.

          Nie zapominajmy, iż jest to również potężny prze-

          mysł kosmiczny i ateizm, który dzięki Mikołajowi

          Kopernikowi pięknie się na świecie rozwinął.

    14.     Ludzkość straciła prawie pół tysiąca lat w poz-

           nawaniu prawdy o naszym świecie.

          To co  się nam proponuje jest kpiną z prawdziwej

          wiedzy.

          Nauka, która miała być zaprzeczeniem dogmaty-

          cznej wiary, niepostrzeżenie przekształciła się w

          dogmatyczną sektę.

    15.    Kolejny poziom hipokryzji został przekroczony

          przy wprowadzeniu do cywilizacji satelitów geo -

          stacjonarnych.

          Obliczenia matematyczno fizyczne je opisujące

          w jednoznaczny sposób wskazują, iż idea taka

          jest absurdalna.

          Według jakich zasad, wobec tego, funkcjonuje

          telewizja satelitarna?

          Dla zachowania ich istnienia musieliby uczeni

          wykluczyć precesję osi obrotów planety.

          Dalszą konsekwencją takiego działania byłaby ko-

          nieczność zniesienia obrotów Ziemi wokół włas-

          ej osi.

    16. Trudno nawet sobie wyobrazić ,  jak ogromne

          przeobrażenia czekają nowożytną naukę, w przy-

          padku odstąpienia od Teorii Heliocentrycznej

          Mikołaja Kopernika.

    17.   W ostatnim wniosku zaproponuję nazwanie

          miejsca, w którym oś Ziemi przenika gwiazdy

          zodiaku, mistycznym miejscem w Kosmosie.

          A gwiazdę, w którą jest aktualnie skierowana

          mistycznym punktem w Kosmosie.

          Zjawisko precesji znaków zodiaku można określić

          mistyczną precesją.

          To ona  pozwala powrócić astronomii na właściwe

          tory.

    18.   Precesja znaków zodiaku jest zgrzytem w  har-

          monijnym ruchu nieboskłonu wokół osi Ziemi.

          Takie zaskakujące działanie podjął Stwórca

          Wszechrzeczy dla odwrócenia ludzkości od podą-

          żania za  absurdalnymi pomysłami uczonych.

    19.  Chwyta Pan Bóg uczonych w ich własne sidła.      

                     

 

 

  1)   Księżycowa  obłuda Heliocentryzmu.

  2)   Anty grawitacyjne prawo powszechnego ciążenia

                          Izaaka Newtona.

 

3 komentarze:

  1. – Wypukła Ziemia – „Jeśli masz oczy, patrz. Jeśli widzisz, spostrzegaj”
    https://www.youtube.com/watch?v=7U2OEU2Dx3k&ab_channel=LACHCHWAT
    – Świat według Aryusa – https://aryusslav.livejournal.com/23908.html
    – Ucieczka z krateru – https://aryusslav.livejournal.com/34217.html
    – Ziemia – Terra – Tauri
    https://bialczynski.pl/2022/01/27/racjonalista-pl-archaiczne-jezyki-i-nazwy-starozytnych-krain-joanna-zak-bucholc/#comments
    Chronologia 500-letniego oszustwa jezuitów i ojej ziemi
    https://tabublog-com.translate.goog/2015/11/29/chronology-of-500-year-jesuit-deception-and-flat-earth/?_x_tr_sl=auto&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=pl
    Ukrywana prawda o płaskiej Ziemi cz 1.pdf
    https://chomikuj.pl/Markowski/!+P*c5*81ASKA+ZIEMIA+-+FLAT+EARTH/Ukrywana+prawda+o+p*c5*82askiej+Ziemi+cz+1,5780936102.pdf

    OdpowiedzUsuń
  2. Z zaproponowanej lektury wywnioskowałem, iż jest Pan zwolennikiem płaskiej Ziemi.
    Proszę podać mi chociaż jeden poważny powód, dla którego Heliocentryzm miałby przesłaniać płaską Ziemię. Ja nie jestem w stanie dopatrzyć się chociaż jednego.

    OdpowiedzUsuń
  3. Witam - z zaproponowanej lektury wynika jedno, że wciąż poszukuje i z moich
    poszukiwań wywnioskowałem, iż każdy - czy to geocentrysci, płaskoziemcy, kraterowcy, czy wyznawcy wewnętrznego kosmosu, niebocentryzmu - wszyscy mówią prawdę.
    Mianowicie, wszystkie te prawdy widziane są z różnych perspektyw, natomiast wyznawcy zamiast
    ułożyć spójny wspólny obraz całości, to wyrywają między sobą chaotycznie porozrzucane puzzle, kłócąc sie, kto ma racje i która z teorii jest prawdziwsza. - Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń